- حسن نقار (حَ سَ نِ نَقْ قا)
ابن داود بن حسن قرشی کوفی مقری مکنی به ابوعلی که درکوفه 352 هجری قمری درگذشت. او راست: ’اصول النحو’ و ’قراءه الاعشی’ و ’اللغه’. (هدیه العارفین ج 1 ص 270)
معنی حسن نقار - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَ سَ نِ نَقْ قا)
لغت نامه دهخدا
ابن احمد اصفهانی معروف به جلال نقاش. او راست: حیاض الواردین. (ذریعه ج 7 ص 124). و رجوع به جلال نقاش شود
(حُ سَ نِ نَقْ قا)
لغت نامه دهخدا
حسام الدین تبریزی مدرس. در تبریز متولد شد و در قسطنطنیه در 964 هجری قمری / 1557 میلادی درگذشت. او راست: شرح قصیدۀ برده. (معجم المؤلفین از شقایق النعمانیه ج 2 ص 138)
(نَجْ جا)
لغت نامه دهخدا
حسین بن محمد بن عبدالله حسین بن عبدالله یا محمد بن حسین نجار، مکنی به ابوالحسن یا ابوعبدالله. مؤسس فرقۀنجاریه است و در حوالی سنۀ 230 هجری قمری درگذشته است. رجوع به نجاریه و نیز رجوع به تاریخ مذاهب اسلام وترجمه الفرق بین الفرق ص 212 و مختصرالفرق ص 126 و ترجمه ملل و نحل شهرستانی ج 1 ص 104 و تعریفات جرجانی و ضحی الاسلام ج 3 ص 353 و تاریخ خاندان نوبختی ص 137 و نقض الفضائح 1 ص 17 و ص 131 و الفهرست ابن الندیم شود
(حُ سَ نِ نَ)
لغت نامه دهخدا
ابن محمد بن عبدالله بغدادی مکنی به ابوعبدالله از متکلمان جبری مذهب سدۀ سوم هجری متوفی در 220 هجری قمری 835/ میلادی او راست: ’الاستطاعه’ و ’الصفات و الاسماء’ و جز آنها. (معجم المؤلفین از ابن الندیم ص 179) (هدیه العارفین ج 1 ص 303) (الموشح ص 379)
(حَ سَ نِ عَطْ طا)
لغت نامه دهخدا
ابن محمد مصری شافعی شیخ جامع ازهر، مکنی به ابوالسعادات. درگذشتۀ 1250هجری قمری او راست: حاشیه بر جواهرالمنظمات و هشت کتاب دیگر که در هدیهالعارفین (ج 1 ص 301) یاد شده است
(حَ سَ نِ صَفْ فا)
لغت نامه دهخدا
ابن فرخ قمی. درگذشتۀ 290هجری قمری او راست: بصائرالدرجات. (ذریعه ج 3 ص 124)
(حَ سَ شُ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان تبادکان بخش حومه شهرستان مشهد. جلگه و معتدل است. 399 تن سکنۀ شیعۀ فارسی زبان دارد. آب آن از قنات و محصول آن غلات، بنشن و شغل اهالی زراعت و مالداری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
(حَ سَ نِ دَقْ قا)
لغت نامه دهخدا
ابن علی بن محمد، مکنی به ابوعلی بغدادی شافعی. درگذشتۀ 405 هجری قمریاو راست: کتاب الضحایا. (هدیه العارفین ج 1 ص 274)
(حَ سَ)
لغت نامه دهخدا
از وزرای مازندران بود و ملا عزالدین جعفر بن شمس الدین آملی کتاب حسنیه را به فارسی در اصول دین و فروع آن در 944 هجری قمری بنام وی نگاشت. (ذریعه ج 7 ص 20)